Özetler
Çin’de 1911 Devrimi ve yerel elitlerin rolü
HALE EROĞLU
Bu makale, Qing Hanedanı’nı devirip bir cumhuriyet kuran 1911 Devrimi’nin temel aktörlerini incelemektedir. Ana akım tarih yazımı, devrimin gerçekleşmesinde anti-Mançu devrimcilerin rolünü ön planda tutsa da, bu makale, 1900’lerde yeni Qing reformları sırasında kurulan eyalet meclisleri, Yeni Ordu ve Ticaret Odaları gibi kurumların katılımı olmadan devrimin mümkün olamayacağını savunmaktadır. Makale, başlangıçta Qing İmparatorluğu’nu anayasal bir monarşiye dönüştürerek korumayı hedefleyen reformist elitlerin kritik rolüne dikkat çekmektedir. Ancak reformistler ile devrimciler arasındaki mesafe, “demiryolu haklarını geri kazanımı hareketi” sırasında daralmıştır. İmparatorluk sarayının demiryollarını millileştirme ve merkeziyetçi gücünü artırma kararı, reformist yerel elitlerin yerel çıkarlarıyla çelişmiş ve gerilimi derinleştirmiştir.Sonuç olarak, devrim, Çin tarihinde merkeziyetçi ve yerelleşmeci güçler arasındaki çatışmanın doruk noktası olarak ortaya çıkmış, devrimcilerin ideolojik mobilizasyonu ve Çin’de çok yerde patlak veren köylü isyanlarının hazırladığı şartlar altında mümkün olmuştur. Ancak Cumhuriyetçi Devrim hedeflerini gerçekleştirememiş ve Çin kısa süre sonra bir parçalanma dönemine girmiştir. 1949’daki Komünist Devrim ile Çin yeniden birleşmiş ve merkezi bir rejim kurulabilmiştir.
İletişim Yayınları.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.